بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین، و الصلاة و السلام علی سیدنا محمد و آله الطاهرین، لا سیما بقیة الله فی الأرضین. قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «فاطمة بضعة منی، یرضی الله لرضاها و یغضب لغضبها»
حضار محترم، علمای گرامی، طلاب عزیز؛ در این محفل نورانی، سخن از بانویی است که نه تنها در نسب، بلکه در مقام و منزلت، جلوهای از طهارت و کرامت اهل بیت علیهمالسلام را در خود دارد؛ حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام، دختر موسی بن جعفر، خواهر علی بن موسی الرضا، و بانویی که قم را به قبلهی دلهای عاشقان اهل بیت تبدیل کرد.
حضرت معصومه علیهاالسلام، با هجرتی الهی از مدینه به سوی طوس، نه تنها در مسیر زیارت برادر، بلکه در مسیر هدایت امت گام نهاد. هجرتی که با شهادت مظلومانه ایشان در شهر قم، به نقطهی عطفی در تاریخ تشیع بدل شد. قم، با حضور آن حضرت، به پایگاه علم و فقاهت تبدیل گشت؛ و امروز، حوزههای علمیهی آن، میراثدار نوری هستند که از حرم آن بانوی کریمه ساطع شده است.
لقب «معصومه» که از سوی امام رضا علیهالسلام به ایشان عطا شد، نشان از مقام معنوی و عصمت عملی آن حضرت دارد. امام صادق علیهالسلام، سالها پیش از ولادت ایشان، فرموده بود:
«تُدفن فیها امرأة من أولادی تُسمّى فاطمة، فمن زارها وجبت له الجنة» این بشارت، گواهی است بر عظمت زیارت آن حضرت، که همسنگ زیارت معصومین شمرده شده است.
حضرت معصومه علیهاالسلام، الگویی است برای بانوان مسلمان، در علم، عفاف، ولایتمداری و حضور اجتماعی. ایشان، با وجود محدودیتهای زمانه، در مسیر دفاع از ولایت، از مدینه تا قم، با صبر و بصیرت حرکت کرد؛ و این مسیر، امروز چراغ راهی است برای همهی ما.
در پایان، از خداوند متعال مسئلت داریم که ما را از زائران حقیقی آن حضرت قرار دهد، و توفیق بهرهمندی از انوار معنوی حرم مطهرش را به ما ارزانی دارد.