زیارتنامۀ حضرت معصومه از جمله زیارتنامههایی است که از سوی امام معصوم علیهالسلام یعنی برادر بزرگوارشان امام رضا علیهالسلام صادر شده است. از این جهت یکی از منابع غنی برای شناخت ابعاد معرفتی آن بانوی بزرگوار محسوب میشود، همچنان که زیارتنامۀ حضرت عباس علیهالسلام نیز از امام صادق علیهالسلام نقل شده و لذا این دو شیعۀ بزرگوار تنها امامزادگانی هستند که زیارتنامهای مأثور (روایی) دارند.
در بخشی از این زیارتنامه میخوانیم «أَتَقَرَّبُ إِلَى اللهِ بِحُبِّکُمْ، وَالْبَراءَهِ مِنْ أَعْدائِکُمْ، وَالتَّسْلِیمِ إِلَى اللهِ»؛ یعنی من به سوی شما تقرب میجویم به واسطۀ: 1. حب شما 2. برائت از دشمنان شما 3. تسلیم شدن به درگاه خدا.
اولین نکته این است که ما میدانیم که مؤمنان به واسطۀ حب به اهل بیت وحی علیهمالسلام و تولا نسبت به ایشان به خداوند مقرب میشوند، همچنان که در زیارت عاشورا خطاب به امام حسین علیهالسلام میگوییم «یا اَباعَبْدِاللَّهِ اِنّی اَتَقَرَّبُ اِلی اللَّهِ وَ اِلی رَسُولِهِ وَ اِلی امیرِالْمُؤْمِنینَ وَ اِلی فاطِمَةَ وَ اِلَی الْحَسَنِ وَ اِلَیْکَ بِمُوالاتِکَ»؛ یعنی ای اباعبدالله من بهسوی خدا و رسولش و امیر مؤمنان و فاطمه و حسن و بهسوی تو به واسطۀ تولای نسبت به تو مقرب میشوم.