مجمع جهانی قرآن و عترت World Assembly of Qur'an and Eitrat
Related Articles
در قانون مجازات اسلامی از جرمی با مجازاتی سنگین به نام محاربه نام برده است. محاربه به معنای کشیدن سلاح است به قصد جان و مال و ناموس مردم که منجر به ترس و ناامنی در محیط بشود.
پس هر صلاح کشیدنی محاربه نیست باید باعث ناامنی یک محیط بشود.
در ماده ۲۷۹ قانون مجازات اسلامی از محاربه تعریف به عمل آمده است که مطابق آن:
محاربه عبارت از کشیدن سلاح به قصد جان، مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنها است، به نحوی که موجب ناامنی در محیط گردد.
هر گاه کسی با انگیزه شخصی به سوی یک یا چند شخص خاص سلاح بکشد و عمل او جنبه عمومی نداشته باشد و نیز کسی که به روی مردم سلاح بکشد، ولی در اثر ناتوانی موجب سلب امنیت نشود، محارب محسوب نمی شود.
در این جرم نیازی نیست که فرد حتما از آن سلاحی که کشیده است استفاده کند؛ مثلا شلیک کند یا که تهدید انجام دهد و صرف این که دیده شود وی سلاح مثل تفنگ و… با خود دارد و باعث ترس مردم شود کفایت می کند.
گفتیم که در محاربه لازم است که فرد حامل سلاح باشد و حتی اگر شلیک نکند اما جمعی را بترساند و باعث ناامنی شود؛ محارب خواهد بود. حال ممکن است عده ای در مقابل محارب و افراد محارب سلاح دست بگیرند و دفاع کنند در اینجا کار این اشخاص محاربه نخواهد بود.
نکته دیگر این که اگر فردی قصد اصلی اش سرقت باشد ولی سرقت او به نحوی باشد که موجب سلب امنیت شود محارب خواهد بود. مثل سرقت از طلا فروشی که با تفنگ و کارهای خطرناک تر دیگر انجام می شود.
مجازات محاربه چیست؟
فرد محارب به تصمیم دادگاه متناسب با اقدام انجام شده ممکن است به یکی از مجازات های زیر محکوم شود پس انتخاب آن با قاضی است، طبق ماده ۲۸۲:
حد محاربه یکی از چهار مجازات زیر است:
- اعدام
- صلب
- قطع دست راست و پای چپ
- نفی بلد (تبعید)
مجازات تبعی مجازاتی ست که فرد در اثر انجام جرم از حقوق اجتماعی برای مدتی محروم می شود اگر از مجازات های نامبرده هر کدام به جز اعدام مورد حکم قرار گیرد بعد از اتمام مجازات فرد تا ۳ سال از حقوق اجتماعی محروم است.
اگر محکوم به اعدام شود و بر فرضی که این حکم اجرا نشود به هر دلیلی فرد تا ۷ سال محروم از حقوق اجتماعی مثل موارد استخدام و … خواهد بود.
تهیه شده در سامانه ملی قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران
به قلم : دکتر حشمدار
پاسخ سوالات شما https://129i.ir/?cat=1
